najwybitniejsi ludzie w XVII wieku Giovani Lorenco Bernini „ekstazy św.Teresy” kolumnada wokół placu św.Piotra, „porwanie Prozerpiny”Caravaggio- „Ukrzyżowanie św. Piotra” Peter Paul Rubens- „ sąd Parysa” Rembrantd – „ Lekcja anatomii doktora Tupla” Giovanni Maria Bernardoni- kościół w Nieświeżu Tylman z Gameren Krew papieża na świętym placu. Il canto dell colombo -. Pieśń gołębia, gołębi lament. Nad kolumnada nad tłumem wiernych, Którym nagle wszystko zabrano. Poderwały się pierwsze, Biały ból uniosły na skrzydłach, Aby Jemu było lżej cierpieć, Aby wrócił tu, Fontane di Piazza San Pietro – wodne fajerwerki na Placu św. Piotra. Fontanny na Palcu św. Piotra, Giuseppe Vasi, Delle magnificenze di Roma antica e moderna Vay Tiền Nhanh. Jeszcze na początku XX wieku do Bazyliki św. Piotra dochodziło się wąskimi uliczkami, zabudowanymi starymi domami, gdzie w oknach zwykle wisiało suszące się na słońcu pranie. W wędrówce pielgrzymom i turystom towarzyszyły odgłosy. Szmer fontann. Śmiechy i krzyki dzieci. Uliczny gwar. A w nocy – lekko rozświetlonej latarenkami, zawieszonymi na drewnianych palach – miauczenie wszechobecnych kotów. Musiało być coś niezwykłego w tym poszukiwaniu, w tym oczekiwaniu, aby wyjść wreszcie z ostatniego zaułka i zobaczyć cud.... Dziś do San Pietro prowadzi Via Della Conciliazione – wielka, zimna ulica – monstrum architektoniczne, choć niektórym się podoba. Jej budowę rozpoczął Benito Mussolini po podpisaniu traktatów laterańskich. To symbol pojednania Republiki Włoskiej ze Stolicą Apostolską i puszczenia w niepamięć upadku Państwa Kościelnego w 1870 roku. Ulicę zaprojektowali architekci Marcello Piacentini i Attilio Spaccarelli. Została jednak otworzona dopiero w 1950 z okazji inauguracji Roku Świętego. Symbolizuje drogę pojednania z Bogiem, jaką pielgrzym musi przebyć, zanim wstąpi do Jego domu, nim przestąpi próg najważniejszej świątyni katolicyzmu. Ulica prowadzi w otwarte ramiona kolumnady otaczającej owalny plac i zbudowanej przez Berniniego w latach 1656–67, w okresie pontyfikatu Aleksandra VII. Została skomponowana z 284 kolumn w porządku doryckim i 88 pilastrów granitowych, tworzących trzy szerokie galerie, na których ustawiono posągi świętych i papieży. Posągi przyjęły dość śmieszne pozy, ale nikt na nie nie patrzy, a ponieważ są dobrze ustawione, pełnią swoją funkcję ozdobną – pisał Stendhal w 1829 roku. W ten sposób nie tylko wyrażono mistyczny koncept ramion obejmujących cały chrześcijański świat, ale i rozwiązano problem procesji papieskich odbywających się na wolnym powietrzu. Kolumnada Berniniego jest po prostu genialna – to perfekcja sztuki. W centralnym punkcie placu znajduje się obelisk z czerwonego granitu, ustawiony z rozkazu papieża Sykstusa V już w 1586 roku. Obelisk mierzy 25 metrów wysokości. To ten sam obelisk, który został sprowadzony do Rzymu w 40 roku przez Kaligulę i zdobił cyrk Nerona na Vaticanum. Nie wiadomo, czy imperator kazał go wyciosać dla siebie w Egipcie, czy raczej – co jest bardziej prawdopodobne – zabrał z którejś ze świątyń. Stendhal twierdzi, że pochodził z prastarego miasta Heliopolis, nazywanego Kołyską Bogów, gdyż to tutaj, zgodnie z wierzeniami, na początku świata istniał nieruchomy ocean Nun – z niego wyłonił się bóg-stworzyciel Atum-Re, który zrodził pierwszych bogów. Był on drugim co do wysokości obeliskiem Romy – zaraz po obelisku laterańskim – ale na pewno najbardziej znaczącym. Przywieziono go statkiem specjalnie skonstruowanym w tym celu. Zaszczytu przeniesienia słupa granitowego z pierwotnego miejsca pobytu na plac dostąpił Domenico Fontana – bardzo zdolny szwajcarski architekt i inżynier. Choć Fontana pozostawił po sobie wiele interesujących dzieł (między innymi Bazylikę św. Jana na Lateranie) – jego imię rozsławiło właśnie przeniesienie obelisku. Manewr transportu był tak trudny, że wymagał czterech miesięcy, stu pięćdziesięciu koni i sześciuset ludzi. Fontana wykonywał go pod groźbą ścięcia głowy. W pobliżu czekał więc na niego powóz gotowy do ucieczki, w przypadku gdyby granitowy blok się rozbił, ukruszył lub pękł. Całą historię opisał później w swojej ilustrowanej księdze wydanej w 1590 roku. Della transportatione dell’obelisco Vaticano e delle fabriche di Sisto V. Do przemieszczenia granitowego słupa architekt użył tych samych an- tycznych systemów, które stosowali już Egipcjanie i Rzymianie, wznosząc monumentalne budowle. Na szczycie obelisku została umieszczona relikwia Świętego Krzyża (fragment drzewa Męki Pańskiej przywieziony z Ziemi Świętej przez cesarzową Helenę, matkę Konstantyna). Dawniej znajdowała się tam urna – kula z brązu – w której spoczywały prochy Juliusza Cezara. U podnóża cokołu rozpościera się róża wiatrów. Za każdym razem, kiedy patrzę na obelisk zdobiący plac św. Piotra, myślę o tym, co widział ten granitowy słup, czego był świadkiem i jak wiele mógłby opowiedzieć... Idąc do bazyliki, zawsze się pod nim zatrzymuję, patrzę, jak ludzie obojętnie go mijają... Dla mnie to jeden z najcenniejszych zabytków ludzkiej cywilizacji. Symetrycznie względem obelisku, po obu jego stronach, znajdują się dwie fontanny, które nie są bliźniacze, choć takimi się wydają. Dwie błyszczące piramidy białej piany – jak je nazwał Stendhal. Wcześniej fontanna była tylko jedna i zupełnie inna, ale i plac nie był ten sam co dziś... Pierwszą fontannę ustawił Innocenty VIII w 1490 roku (a więc jeszcze przed przeniesieniem na plac antycznego granitowego słupa), sytuując ją po prawej stronie, gdzie stała sobie spokojnie przez ponad sto lat. Przebudowy placu św. Piotra pod ką- tem „hydraulicznym” dokonał Carlo Maderno zrozkazu papieża „fontannisty” – Pawła V. W swoim projekcie utrzymał pierwotną linię fontanny, ale wyposażył ją w pewną innowację, która była też nowością w architekturze Rzymu – górną misę umieścił odwrotnie, tworząc zwieńczenie w rodzaju kapelusza. Fontanna Maderny nie jest zwyczajną fontanną, jak mogłoby się wydawać. Na pierwszy rzut oka nie robi specjalnego wrażenia, w porównaniu do innych wspaniałych i bardziej wystawnych urządzeń wodnych, które na każdym kroku zdobią Rzym. Jej niezwykłość polega jednak na tym, że strumień wody wznosi się na wysokość ośmiu metrów, a urządzenie przelewa jednorazowo aż trzysta hektolitrów wody. I jest drugą co do ilości przelewanej wody – po Fontannie di Trevi – fontanną w Rzymie. Arcydzieło wielkiego architekta stało samotnie przez pięćdziesiąt pięć lat, aż do czasów papieża Aleksandra VII Chigi, który obarczył Berniniego zaszczytem skonstruowania drugiej, pozornie bliźniaczej fontanny. Trzysta hektolitrów – to niemało. Pierwszy akwen, Acqua Paola, z którego czerpano wodę zasilającą instalacje hydrauliczne Placu św. Piotra, nie wystarczał na wprawienie w ruch dwóch fontann, tak aby obie tryskały na pożądaną wysokość. Brak wody spowodował, że dzieło Berniniego oddano do użytku dopiero w 1617 roku. Brak względny, ponieważ od samego początku istniał dostawca wody dla drugiej fontanny, i to nie byle jaki – książę rzymski Flavio Orsini. Proponował tysiąc hektolitrów ze swojego jeziora Bracciano. Niestety woda ta nie nadawała się do picia. Propozycję odrzucili Aleksander VII i Klemens X, ale przyjął ją w końcu Innocenty XI, nie bacząc na zdrowie Rzymian. I tak książę Orsini uczynił wodę niezdatną do picia wodą pitną, dzięki czemu fontanna Berniniego trysnęła na wysokość ośmiu metrów, tak jak fontanna Maderny. Teraz obie wylewają z siebie wodę na kształt wachlarzy, a ich cichy i monotonny szum rozchodzi się echem wśród kolumnady... Agnieszka Zakrzewicz Dominik Fontana "Della transportatione dell'obelisco Vaticano e delle fabriche di Sisto V", 1590 r. PRZYSTANEK -> WATYKAN Watykan i Plac św. Piotra to jedne z najbardziej rozpoznawalnych miejsc na świecie. Dlaczego powstał on akurat tutaj? Kto go wybudował, a kto zaprojektował? Jaką historię ma postawiony egipski obelisk na środku Placu św. Piotra oraz czyje posągi znajdują się na kolumnadzie Berniniego? Odpowiem na wszystkie te pytania, a nawet wskażę więcej ciekawych miejsc w Watykanie. Czytając ten artykuł, dowiesz się także, kiedy odbywają się audiencje generalne z papieżem oraz kiedy wszyscy wierni razem z papieżem odmawiają na Placu św. Piotra modlitwę Anioł Pański. Zapraszam 🙂WATYKAN: HISTORIA PLACU ŚW. PIOTRAPlac św. Piotra w Watykanie powstał kilkanaście lat po konsekrowaniu Bazyliki św. Piotra. Jest on więc można powiedzieć wejściem do Watykanu. Być może nie każdy wie, że aktualne państwo Watykan było kiedyś jedynie wzgórzem należącym do Rzymu. Znajdowały się tu ogrody i cmentarz. Niestety później miejsce to zamieniło się w pierwsze tereny masowego mordu chrześcijan. To właśnie tutaj zginął na krzyżu św. Piotr. Kilkanaście lat później, miejsce jego śmierci i pochówku stało się miejscem spotkań dla wielu PLAC ŚW. PIOTRANie ma chyba osoby, która nie słyszała o Placu św. Piotra. Każdy zna to miejsce! Jest to jeden z najsłynniejszych placów na świecie! Może pomieścić do 300 tys. osób i składa się z dwóch części: trapezowej (bliżej bazyliki) oraz o kształcie elipsy. Powstał nieco później niż sama bazylika, bo dopiero w latach 1656-1667 na wniosek papieża Aleksandra VII. Zaprojektował go architekt Bernini. Plac kojarzymy przede wszystkim z telewizji, która zwykle transmituje beatyfikacje, kanonizacje, msze święte PAPIESKIE I MODLITWA ANIOŁ PAŃSKICiekawym miejscem w Watykanie jest Okno Papieskie. W każdą niedzielę o godzinie 12:00 na Placu św. Piotra w Watykanie papież wraz z wiernymi odmawia modlitwę Anioł Pański. Wydarzenie to jest całkowicie bezpłatne i przyciąga do Watykanu wielu turystów. Sam papież nie pojawia się na placu, a jedynie wyłania się z okna Pałacu Papieskiego, który znajduje się po prawej stronie Bazyliki św. Piotra (jeśli stoimy przodem do jej fasady). Dlatego też niedziela nie jest dobrym pomysłem na zwiedzanie GENERALNA NA PLACU każdy wie, że papieża można zobaczyć i to całkiem z bliska w praktycznie każdą środę! Właśnie w ten dzień tygodnia odbywają się w Watykanie tzw. audiencje generalne u papieża. Podczas nich papież kilka razy przejeżdża swoim papa mobile wokół wiernych oraz wygłasza kazanie, które tłumaczone jest na kilka języków. O tym, jak zorganizować udział w takim wydarzeniu napiszę kolejny artykuł!KOLUMNADA BERNINIEGO, CZYLI POSĄGI NA PLACU W WATYKANIEBędąc w Watykanie na Placu św. Piotra, nasze oczy najpierw wędrują ku pięknej Bazylice, której usytuowanie wedle zaprojektowanego placu to najwyższy poziom architektury. Zaraz po niej, Twoją uwagę przykuje ogromna kolumnada z dwóch stron Placu św. Piotra, zaprojektowana przez Berniniego. Początkowo miała być ona zamknięta, jednak prawdopodobnie ze względu na śmierć Aleksandra VII, efekt nie ujrzał światła dziennego. Na attyce kolumn usytuowane są posągi świętych. Jest ich dokładnie 140! Wśród nich znalazło się także miejsce dla Polaka – św. Jacka Odrowąża. Kolumnada Berniniego to najbardziej charakterystyczny element Placu św. Piotra! Warto jest zobaczyć to dzieło z góry. Jest taka szansa, ponieważ kopuła Bazyliki św. Piotra jest udostępniona zwiedzającym. Więcej na ten temat przeczytasz w artykule dotyczącym samej OBELISK NA PLACU W WATYKANIEPośrodku placu znajduje się wysoki na prawie 40 m pomnik. Przypuszczam, że większość osób przechadza się wokół niego, nie za bardzo zdając sobie sprawę, co to dokładnie jest. Mianowicie jest to egipski obelisk, który pamięta jeszcze czasy cyrku Nerona i Kaliguli (czyli miejsca prześladowania chrześcijan)! Ponoć był świadkiem męczeńskiej śmierci św. Piotra. Obelisk ten do 1586 r. stał w ruinach cyrku (po lewej stronie bazyliki). Później papież nakazał przeniesienie go na środek Placu św. Piotra. Na szczycie pomnika przechowywane są relikwie Krzyża Świętego. Egipski obelisk został sprowadzony do Rzymu z polecenia Kaliguli, a jego powstanie datuje się na XIII w. Niesamowite, prawda?UROCZYSTOŚCI W WATYKANIEW Watykanie na Placu św. Piotra odbywa się wiele ważnych dla chrześcijan uroczystości. Są to między innymi beatyfikacje, kanonizacje, pogrzeby, msze święte, audiencje generalne. Wszystkie one są szeroko dostępne oraz bezpłatne. Z pewnością pamiętasz też moment, w którym wybierany jest nowy papież i ukazuje się on wiernym. Dzieje się to właśnie na Placu św. Piotra. Jak podaje Wikipedia, jednym z największych wydarzeń w Watykanie była beatyfikacja Jana Pawła II, na której rzekomo zgromadziło się 1,5 mln wiernych. Wiele osób przybyło również na kanonizację Jana Pawła II połączoną z kanonizacją Jana XXIII, bo 800 tysięcy. Natomiast na pogrzeb Karola Wojtyły do Watykanu przybyło ponad 4 mln ludzi! Oczywiście nie wszyscy pomieścili się na placu, ale sama obecność w Rzymie była zapewne czymś PAPIESKI W WATYKANIETuż obok Placu św. Piotra znajduje się bardzo ciekawe miejsce w Watykanie, którym jest Pałac Papieski. Od lat było to miejsce zamieszkania wielu papieży. Jednak aktualny Biskup Rzymu, papież Franciszek, zdecydował się zrezygnować z dobrodziejstw i przeniósł się do Domu św. Marty znajdującego się nieopodal bazyliki (z drugiej strony). W związku z tym Pałac Papieski przestał być już oficjalną rezydencją papieży, jednak nadal pełni funkcje BRAMA W WATYKANIEWejście do Pałacu Papieskiego w Watykanie stanowi Spiżowa Brama. Strzegą jej kolorowo ubrani gwardziści, o których napiszę kilka słów w kolejnym akapicie. Spiżowa Brama znajduje się w prawej części kolumnady. Bez problemu znajdziecie ją, wpisując jej nazwę w GoogleMaps. Znajdują się tam otwarte drzwi, przez które możemy dopatrzyć się Schodów Królewskich. Co w nich wyjątkowego? Są mistrzowskim posunięciem pod względem architektury. Pomimo tego, że w rzeczywistości są podobno niewielkie, to z zewnątrz wydają się sporych rozmiarów. Bernini do zaprojektowania tego elementu budynku wykorzystał efekt złudzenia optycznego. Po co warto znać lokalizację Spiżowej Bramy? Jeśli będziesz chciał wybrać się na środową audiencję generalną, to właśnie tutaj odbiera się wejściówki!GWARDIA SZWAJCARSKASpacerując po Watykanie i Placu św. Piotra, nie sposób nie zauważyć kolorowo ubranych gwardzistów. Jest to Gwardia Szwajcarska, która stanowi siły zbrojne tego kraju. Istnieje już od XVI w., a jej stroje zaprojektował ponoć Michał Anioł. Aby zostać jednym z nich, należy spełnić szereg wymogów. Jednym z nich jest po prostu pochodzenie, na które nie mamy wpływu. Należy być Szwajcarem, kawalerem, katolikiem i nie przekraczać 35 roku życia. WATYKAN: PLAC ŚW. PIOTRA – INFORMACJE PRAKTYCZNEZacznę od tego, że zwiedzanie Placu św. Piotra umożliwione jest każdemu, o każdej porze dnia i nocy oraz całkowicie bezpłatnie. Główne wejście znajduje się od strony ulicy Via della Conciliazione. Oczywiście jak możesz się domyślać, zwykle na placu jest dużo ludzi, jednak mi osobiście w tym przypadku kompletnie to nie przeszkadzało. Wszystkie ciekawe miejsca na watykańskim placu, które chciałam pooglądać, znajdują się tak wysoko, że żaden człowiek nie jest mi w stanie ich zasłonić. Jeśli chciałbyś za jednym razem obejrzeć Plac św. Piotra, Bazylikę i Muzea Watykańskie to z pewnością odradzałabym środy i niedziele. W prawie każdą środę odbywa się audiencja generalna z papieżem, a w niedziele ma miejsce modlitwa Anioł Pański. Takie wydarzenia przyciągają wiernych i turystów, więc lepiej unikać tych dni do kompleksowego wybrałam się do Watykanu we wtorek na cały dzień, a w środę rano przyszłam już tylko na audiencję generalną. Dzisiaj wiem, że zrobiłam bardzo dobrze, ponieważ ilość ludzi przebywających w Watykanie w środę była znacznie większa, porównując ją do poprzedniego dnia! Także mądrze zaplanuj swoje zwiedzanie Placu św. Piotra w Watykanie. 🙂 Jeżeli ten artykuł był dla Ciebie pomocny będę wdzięczna jeżeli postawisz mi wirtualną kawkę :) Każde wsparcie to dla mnie motywacja do dalszego działania. Ten serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis lub odczyt wg ustawień przeglądarki. Rozumiem więcej Plac Świętego Piotra Widok z dachu bazyliki św. Piotra Państwo Watykan Miejscowość Watykan Położenie na mapie Watykanu Położenie na mapie Włoch Położenie na mapie Lacjum Położenie na mapie Rzymu 41°54′08,0″N 12°27′23,0″E/41,902222 12,456389 Multimedia w Wikimedia Commons Plac przed przebudową, ok. 1600 Plac świętego Piotra (wł. Piazza San Pietro) – plac znajdujący się przed bazyliką św. Piotra w Watykanie, należący do osi łączącej bazylikę i Via della Conciliazione. Został zaprojektowany w 1656 przez Berniniego jako prostopadły owal, który od strony zachodniej za pośrednictwem części w kształcie trapezu otwiera się na fasadę bazyliki, od strony wschodniej wychodzi na przebitą w latach 30. XX w. Via della Conciliazione. Kolumnada Berniniego[edytuj | edytuj kod] Otacza go portyk Berniniego zbudowany w latach 1656-1667. Olbrzymia, czterorzędowa kolumnada w porządku toskańskim, zwieńczona jest attyką, na której ustawiono posągi 140 świętych. Wśród nich, po lewej stronie, na wysokości fontanny, można znaleźć pomnik św. Jacka Odrowąża, dominikanina. Symbolika kolumnady ma związek z kontrreformacją i można się w niej dopatrywać wyciągniętych rąk Kościoła, pragnących ogarnąć wszystkich. Obelisk[edytuj | edytuj kod] Centralne miejsce placu zajmuje jeden z trzynastu egipskich obelisków w Rzymie. Pierwotnie zdobił cyrk Nerona, gdzie został ustawiony na cześć Juliusza Cezara (dlatego nazywano go potocznie „Julia”)[1]. Wedle tradycji był świadkiem męczeńskiej śmierci św. Piotra i innych chrześcijan. Obelisk pochodzi z XIII w. w latach 37-41 sprowadzono go do Rzymu z polecenia cesarza Kaliguli. Sam obelisk w takiej postaci, jak go przywieziono z Egiptu, ważył 487 ton i miał 25,5 m wysokości. W tym celu zbudowano specjalny, jednomasztowy statek o ładowności 2,5 tys. ton, uznany wówczas za cud techniki. Maszt statku był tak gruby, że czterech ludzi ledwo mogło go objąć. Ładunek umieszczono na pokładzie, zaś by zapewnić statkowi stabilność pod pokład, w charakterze balastu, załadowano 60 tys. korców soczewicy. Przy ustawianiu obelisku w cyrku Nerona pracowało 20 tys. ludzi[1]. „Julia” była jedynym obeliskiem, który nie został zburzony po zdobyciu Rzymu przez Wizygotów w 410 r. W 1586 papież Sykstus V polecił przenieść go na obecne miejsce architektowi Domenico Fontanie[2]. Obelisk opatrzono wtedy inskrypcjami w języku łacińskim: od strony wschodniej: ECCE CRUX DOMINI/FVGITE PARTES ADVERSAE/VICIT LEO DE TRIBV JUDA – Oto krzyż Pana, uciekajcie nieprzyjaciele, zwyciężył lew z plemienia Judy od strony zachodniej: SANTISSIME CRVCI/SIXTUS V PONT MAX/CONSECRAVIT E PRIORE SEDE/ANNVLSVM/ET CAESS AVG TIB/I L ABLATUM/MDLXXXVI – Sykstus V papież, poświęcił Najświętszemu Krzyżowi ten kamień wyrwany ze swojego pierwotnego miejsca posadowienia za panowania cesarzy Augusta i Tyberiusza oraz przeniesiony w roku 1586 drugi napis u dołu: CHRISTVS VINCIT/CHRISTVS REGNAT/CHRISTVS IMPERAT/CHRISTUS AB OMNI MALO PLEBEM SVAM DEFENDAT – Chrystus zwycięża, Chrystus króluje, Chrystus panuje, Chrystus broni lud swój od wszelkiego zła od strony południowej na bazie: SIXTVS V PONT MAX/OBELISCVM VATICANVM/DIS GENTIVM/IMPIO CVLTV DICATVM/AB APOSTOLORVM LIMINA/OPEROSO LABORE/TRANSTVLIT/AN MCLXXXVI PONT II – Sykstus V papież, obelisk watykański pierwotnie poświęcony niegodnemu kultowi bogów pogańskich, przeniósł do grobów apostołów ogromnym nakładem pracy w roku 1586, drugim swojego pontyfikatu od strony północnej na bazie: SIXTUS V PONT MAX/CRVCI INVICTAE/OBELISCVM VATICANVM/AB IMPVRA SVPERSTITONIS/EXPIATUM IVSTIVS/ET FELICIVS CONSECRAVIT/AN MDLXXXVI PONT II – Sykstus V papież, poświęcił godniej i szczęśliwiej Niezwyciężonemu Krzyżowi obelisk watykański oczyszczony z bezbożnych zabobonów w roku 1586, drugim swego pontyfikatu. Wraz z podstawą i krzyżem obelisk mierzy obecnie 39,81 m wysokości. Bernini przy projektowaniu placu wykorzystał go jako punkt wskazujący środek owalu. W roku 1675 zaprojektował otaczającą go fontannę. Fontanny[edytuj | edytuj kod] Na placu symetryczne ustawiono jeszcze dwie fontanny. Jedna z nich, znajdująca się po prawej stronie placu, jest dziełem Maderny, a druga jest jej wierną kopią (dzieło Fontany). Po lewej stronie, pomiędzy bazyliką a kolumnadą znajduje się Spiżowa Brama strzeżona przez Gwardię Szwajcarską. W głębi widoczne są Schody Królewskie – Scala Regia – dzieło Berniniego. Wizerunek Matki Bożej[edytuj | edytuj kod] Osobny artykuł: Mater Ecclesiae. W 1980 podczas spotkania UNIV jeden student spytał Jana Pawła II, czemu na placu brakuje wizerunku Matki Bożej. Papież zgodził się na jego wykonanie. Projekt przedstawili członkowie Opus Dei, wykonał go hiszpański architekt Javier Cotello. 8 grudnia 1981 roku Jan Paweł II poświęcił obraz[3]. Wizerunek znajduje się po prawej stronie od bazyliki św. Piotra. Ważne wydarzenia[edytuj | edytuj kod] Plac był świadkiem wielu uroczystości roku kościelnego, beatyfikacji i kanonizacji, co środę odbywają się audiencje generalne. Na tym placu 13 maja 1981 papież Jan Paweł II został postrzelony przez zamachowca. Największe zgromadzenia na placu: pogrzeb Jana Pawła II – ok. 300 tys. wiernych[4] (pierwsze sektory zajmowały orszaki przedstawicieli rządów państw z całego świata; poza placem zgromadziło się ponad 4 000 000 pielgrzymów, głównie z Polski)[potrzebny przypis]. kanonizacja św. Josemarii Escrivy – ok. 500 tys. wiernych kanonizacja o. Pio – ok. 300 tys. wiernych beatyfikacja Jana Pawła II – ok. 1,5 mln wiernych ogłoszenie wyboru Jorge Mario Bergoglio na papieża – ok. 250 tys. wiernych kanonizacja Jana XXIII i Jana Pawła II – ok. 800 tys. wiernych. Panorama placu św. Piotra Zobacz też[edytuj | edytuj kod] Plac św. Marka w Wenecji Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ a b Feldhaus Franz Maria: Maszyny w dziejach ludzkości od czasów najdawniejszych do Odrodzenia, Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Warszawa 1958, s. 136. ↑ Władysław Węglarz SDS: Bazylika Świętego Piotra. Przewodnik Szczegółowy. Kraków: Wydawnictwo Salwatoriańskie, 1994, s. 36. ISBN 83-902178-1-3. ↑ Jan Paweł II i Opus Dei: Rozmowa z Biskupem Javierem Echevarríą (cz. 2/3) – Opus Dei, [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-21]. ↑ 2005-04-08: Pogrzeb papieża Jana Pawła II – Wikinews, wolne źródło informacji, [dostęp 2017-11-26].

kolumnada na placu św piotra